Na przełomie czwartego i piątego roku życia dziecko wkracza w "wiek pytań". W tym wieku rozwija się jego ciekawość poznawcza, której szczególnym wyrazem są pytania stawiane dorosłym poprzez nie chce badać otaczający je świat i domaga się obszernych i logicznych wyjaśnień najchętniej popartych doświadczeniem lub eksperymentem.
Dziecko pyta o:
*miejsce w którym znajdują się poszukiwane przez niego przedmioty,
*miejsce do którego udały się znane mu osoby,
*sposób działania i funkcjonowania pewnych zjawisk
*o pochodzenie różnych rzeczy i istot (w tym pochodzenie człowieka)
Przykładowe pytania zaczerpnięte z książki Leona Kaczmarka "Nasze dziecko uczy się mowy":
Leszek (4,5)- Co ten pan ma? - Kosę.
- Co on tam robi? - Kosił trawę na łące.
- A na co? - (Pokazuje dziecku jak to się robi).
- A potem? - Potem trawę suszył, zawiózł do stodoły i dał zimą krowie.
- A gdyby w lecie dali krowie siano? - W lecie krowa nie chce, bo ma świeżą trawkę.
- Bo świeża trawka co? - Jest lepsza.
- Jak żyto skoszą, to co robią? - Robią z tego mąkę na chleb.
- A [to], co koniowi dają, jak to robią?
Leszek (5,5)
Gdyby mnie ktoś bardzo uderzył kamieniem, żyłbym?
A gdyby mi tatuś wyjął kamień z głowy?
A gdyby mi ktoś kiszki przerwał, żyłbym?
A gdyby mi ktoś żołądek przerwał?
A gdyby mi ktoś włosy wyrwał?
Nie ulega wątpliwości, że pytania i udzielane na nie odpowiedzi odgrywają w rozwoju umysłowym dziecka niezmiernie ważną rolę. Mając to na uwadze, wychowawcy powinni wytwarzać w obcowaniu z dzieckiem taką atmosferę, by dziecko z jednej strony pytało jak najwięcej, a otoczenie z drugiej strony dawało odpowiedzi, które dobrze dziecko informują, zaciekawiają i zarazem zaspokajają jego ciekawość. Odpowiedzi powinny być zatem udzielane w sposób wyczerpujący i cierpliwy :)
